مقدمه ای برای شروع....

      سالهای پریشانی به دنبال عشقی شکسته ام که در نهانیه قلبم خاک خورده است 

در سکوتی غم انگیز بدون هیچ رویایی که در آن وجودی از خویش نمی یابم  

بدون توانایی انکارحقیقت بدون صحبت و واژه نگاری برای امید بستن به فردا 

بدون هیچ نوری که از جاودانه بودنم حرفی بزند بدون احساس به زندگی به گریستن  

ادامه میدهم شاید آن وجود خسته را به روشنی  داده و خود را خلاص از اخلاص نمایم 

پاک شوم و به درون رویا سفر کنم به پهنای بیکران عظمت و در آن صلابت وجودی را     

جستجو کنم که خود عاری از آنم.   آنجا کجاست..؟ 

                                                                         ۸۸/۹/۲۵      به یاد عزیز تا همیشه ماندنی