حادثه
هر صبح
با شنیدن یک عطسه
می ایستم که حادثه از خانه بگذرد
آنگاه
دنبال آن به راه می افتم
محمدعلی بهمنی
سلاااااااااااااااااااااااااااااام
دوست عزیزی که خواسته یا ناخواسته به خونه من سری زدی
خوش آمدی
خونم محقره کوچیکه یه جورایی شایدم دلگیره .... میدونم
خوب آخه خونم رو تازه درست کردم . وای ی ی ی نمیدونید با چه وسواسی دارم میچینمش
واسه ادامه یه شروع خیلی خوب داشتم . ممنون که بهم سر میزنید دوستون دارم
مقدمه ای برای شروع....
سالهای پریشانی به دنبال عشقی شکسته ام که در نهانیه قلبم خاک خورده است
در سکوتی غم انگیز بدون هیچ رویایی که در آن وجودی از خویش نمی یابم
بدون توانایی انکارحقیقت بدون صحبت و واژه نگاری برای امید بستن به فردا
بدون هیچ نوری که از جاودانه بودنم حرفی بزند بدون احساس به زندگی به گریستن
ادامه میدهم شاید آن وجود خسته را به روشنی داده و خود را خلاص از اخلاص نمایم
پاک شوم و به درون رویا سفر کنم به پهنای بیکران عظمت و در آن صلابت وجودی را
جستجو کنم که خود عاری از آنم. آنجا کجاست..؟
۸۸/۹/۲۵ به یاد عزیز تا همیشه ماندنی